Nieuws

De nieuwe start van het wielerseizoen is ingezet en Dries wist zich al meteen enkele malen te tonen.

In de Ster Van Bessèges was Dries zeer bedrijvig in de 4de etappe. Hij was mee in de beslissende ontsnapping met de latere winnaar Filippo Ganna (huidig wereldkampioen tijdrijden). Na een hele dag in de aanval te rijden werd Dries met de achtervolgende groupetto in de laatste kilometer overspoeld door het peloton.

De Omloop Het Nieuwsblad was een vrij anonieme wedstrijd van Dries, daar hij steeds verzeild zat achterin het peloton. Hij moest tot twee maal toe terugkeren en kon maar net enkele valpartijen ontwijken. Het was echter een intelligente koers van Dries daar hij gokte op het feit dat Lotto het achtervolgende peloton zou terugbrengen op de kopgroep. Dat gebeurde net voor de Muur en zo kon Dries meeschuiven. Hij werd uiteindelijk nog 20ste in de sprint ondanks niet te frisse benen. Ploegmaat Dillier werd 14de. Voor de openingsklassieker zeker een degelijk resultaat voor een Pro Team.

De GP Samyn was de volgende wedstrijd voor Dries. Daarin wist hij samen met Mathieu Van der Poel en Tim Merlier mee de koers in handen te nemen tegen het blok van de Deceuninck-Quick Step renners. Mathieu brak echter zijn stuur (dit was materiaalschade mede door een val die hij gemaakt had in Kuurne-Brusel-Kuurne twee dagen terug). Dries probeerde rond de laatste 10 kilometer om zelf te demarreren, maar "El Tractor" (Tim Declercq) liet Dries niet begaan. Tim Merlier wist door afstopwerk van Mathieu het wel af te maken voor de ploeg en zo was er een tweede grote zege binnen na Mathieu zijn overwinning eerder dit jaar in de UAE Tour (waar men jammer genoeg die wedstrijd moest verlaten de dag nadien).

In Parijs-Nice was Dries twee keer mee in de aanval getrokken, waarbij ook een leuk intermezzo met 11 belgen in rit 5. Ook in rit 2 zou Dries met een Belg op pad gaan en 5 minuten wegrijden van het peleton, maar men liet hen niet begaan zodra er veel wind op de kant stond. Dit zorgde er wel voor dat Dries in de eerste waaier zat en hij Jasper Philipsen kon brengen. Die laatste geraakte jammer genoeg ingesloten in de sprint.
 

In Milaan-Sanremo was Dries zeer aanwezig in de laatste 60 kilometer om Mathieu Van der Poel bij te staan. Na 2 keer ervoor te zorgen dat Mathieu tijdens de 2 beklimmingen goed vooraan kon zitten, kwam Dries ook nog eens met een geloste groep terug net aan de voet van Poggio om dan met zijn laatste krachten nog eens een laatste tempoversnelling te doen.
 

In de Ronde Van Vlaanderen zou Dries 49ste eindigen.
 

In de Scheldeprijs zou ploegmaat Jasper Philipsen de wedstrijd winnen na een geweldige lead out van Dries en ploegmaat Rickaert. Dries zelf werd nog 24ste.
 

In de Brabantse Pijl wist Dries nog een mooie 13de plaats (nog net geklopt in een prangend spurtje met Greg Van Avermaet) te behalen ondanks dat hij net een valpartij kon ontwijken en daardoor opgehouden werd net voordat Tom Pidcock zijn stevige demmarage aanzette.

In de Giro d'Italia wit Dries een 4de,6de en 2x een 11de plaats te veroveren in verschillende ritten. Vooral de rit naar Montalcino was een adembenemende rit over de Italiaanse grindwegen. Dries wist het eindklassement van de Tussensprints én de Superstrijdlust binnen te halen in de Giro d'Italia met zijn tricolore ! Voor een eerste grote ronde meteen in de prijzen vallen, erg knap !

Op het Belgisch Kampioenschap wist Dries mee te schuiven in een aanval van Yves Lampaert om vooraan in de kopgroep te komen in de finale van de koers. Ideaal scenario voor de ploeg. Voorafgaand aan de koers werd Tim Merlier als kopman naar voor geschoven. De ploeg gokte en zag met Vermeersch en Rickaert twee zeer belangrijke pionnen wegvallen net toen de echte finale was begonnen. Dries zou zo de tricolore doorgeven aan Wout Van Aert die de wedstrijd won. 
 

lees meer